Vancouver – trouwens ontdekt door een Nederlander, Van Coevorden

Over de Sea-to-sky Highway reden we van Whistler naar Vancouver, van sky to sea weliswaar. De naamborden waren tweetalig: Engels en First Nation/Squawaws. Maar die taal is onuitspreekbaar, met veel q’s. De route langs de zee stimuleerde de fantasie. Langs de kust liggen allemaal eilanden en tussen de eilanden door kwam een grote driemaster aanvaren, de kapitein met verrekijker (geen ooglap!) op de voorplecht. Ik zag het helemaal voor me. Super, wat mooi. Totaal anders dan de saaie, rechte kusten in Nederland.

Vroeg in de middag arriveerden we op de camping in Vancouver. Nu is camping een groot woord, een parkeerplaats met een picknick tafel en een firepit is meer passend. Maar gekozen vanwege de locatie: dichtbij de ferry en een aantal plekken die we wilden bezoeken en met goede OV-verbinding naar de stad. En met een laundry. Die hadden we na 9 dagen wel nodig. De camping werd gerund door een First Nation volk waarvan ik de naam niet heb onthouden. Ik vind First Nation een mooie aanduiding voor de oorspronkelijk bevolking van het Amerikaanse continent. Het hele gebied rond de camping was trouwens FN-gebied.

Ik ging maar meteen beginnen met wassen en drogen. Het is tenslotte mijn hobby -;) Dat drogen duurde langer dan gedacht dus pas aan het eind van de middag togen we naar de stad, de stoomklok aan de rand van Gastown. Gastown is een oude, historische wijk en staat bekend als een hippe wijk met restaurantjes en winkeltjes. De wijk dankt zijn naam aan een taverne die door ene ‘Gassy Jack’, een stoomboot-kapitein, werd gerund. De stoomklok was erg grappig, zeker toen die op het hele uur een compleet deuntje ten gehore bracht. We hebben er heerlijk buiten op het terras gegeten. De kaart was zeer divers dus iedereen was blij. En de wc was letterlijk dubbel genieten, gezellig!!!

De avond liepen we rond bij het havengebied, Waterfront. We genoten van de lampjes en de drukte daar.